Bismillahirrahmanirrahim.
Ey Müslümanlar! Bugün yeryüzünün her bir köşesinde ümmetin çocukları zalimlerin zulmü altında inlerken, bizler neden bu kadar sessiziz? Allah’ın adaletini yeryüzünde tesis etmekle mükellef olan bizler, kardeşlerimize yapılan bu zulme karşı neden bu denli suskunuz?
Doğu Türkistan’da Uygur Müslümanları, İslam’ın nuru ile aydınlanmış yürekleriyle Allah’a yöneldikçe, zalim Çin hükümeti onları karanlığa mahkûm etmeye çalışmaktadır. Allah’ın ayetlerini yüreğinde taşıyan, sabırla O’na teslim olan bu kardeşlerimiz, sırf Müslüman oldukları için işkencelere maruz kalıyor, ibadetlerinden alıkonuluyor, zorla çalıştırılıyor ve ailelerinden koparılıyorlar. Oysa Allah Azze ve Celle buyurur: *“Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki merhamet olunasınız.”* (Hucurât, 10)
Çin’in Doğu Türkistan’da kurduğu toplama kamplarında yüz binlerce, hatta milyonlarca Uygur Türkü zorla tutulmakta, bu kamplarda ağır insan hakları ihlalleri yaşanmaktadır. Gözaltında tutulan Uygurların zorla çalıştırıldığı, işkenceye maruz kaldığı, dini pratiklerinden vazgeçmeye zorlandığı ve psikolojik baskılara maruz kaldığı biliniyor. Ayrıca, Uygur kadınlarına zorla kısırlaştırma uygulandığına dair raporlar da mevcut.
Çin hükümeti, Uygurlu müslümanların ahlaklarını kültürlerini ve dilini ortadan kaldırmaya yönelik adımlar atmakta, “zorunlu akrabalık projesi” kapsamında her Müslüman aileye evlerinde erkek Çinli misafir etme mecburiyeti getirmekte, Uygur dili okullarda yasaklanmakta, Uygur kültürel mirası yok edilmekte ve dini pratikler engellenmektedir. Cami ve diğer ibadet yerleri yıkılmakta, Kur’an-ı Kerim ve islami kitaplar toplatılmakta, oruç tutma gibi İslam’ın temel ibadetleri yasaklanmakta veya zorlaştırılmaktadır.
Doğu Türkistan, dünyadaki en yoğun gözetim sistemlerinden biri ile izlenmekte; her köşe başında yüz tanıma kameraları, biyometrik veriler toplanmakta, insanların telefonları izlenmekte ve günlük hayatları sıkı bir kontrol altında tutulmaktadır. Ayrıca Halk zorla bir araya getirilmeye, devlet adına büyük projelerde köle gibi çalıştırılmaya başlandı. İnkılâp adı altında yapılan çalışmalar ile halkın elinde ne varsa el konuldu, tüm özgürlükleri kısıtlandı, sadece devlet için çalışan tek tip insanlar haline getirildi. Bu durum, Uygurların sürekli bir korku içinde yaşamasına neden olmaktadır.
Çin’in bu uygulamalarına karşı uluslararası toplumdan farklı tepkiler gelmekte, bazı ülkeler Çin’i bu politikalarından dolayı kınarken, ekonomik ve politik çıkarlar nedeniyle birçok ülke sessiz kalmayı tercih etmektedir. Ancak, Çin’in bu insanlık dışı uygulamaları karşısında sessiz kalınması, zulmün devam etmesine zemin hazırlamakta, Uygur Türklerinin yaşadığı bu trajedinin dünya kamuoyunda daha fazla yankı bulması gerektiğini göstermektedir.
Bu kardeşlerimizin çektiği acılar, hepimizin acısıdır. Her bir Müslümanın kalbi, Uygur kardeşlerimizin yaşadığı bu zulümle yanmalı ve İslam kardeşliğinin gereği olarak onlara destek olmalıdır. Peki, bizler ne yapıyoruz? Çin’in bu zalimane politikalarına karşı ne kadar ses çıkarıyoruz? Oysa Rasulullah (s.a.v) bizlere zalime de mazluma da yardım etmemizi emretmiştir. Mazluma yardım edelim, zalime ise zulmünü durdurarak yardım edelim. Bu emre uymayanların, Allah katında nasıl bir hesap vereceğini hiç düşündük mü?
Bugün Uygur Müslümanları, imanları uğruna en ağır işkencelere maruz kalırken, onların yaşadığı bu zulmü sadece izlemekle yetinmek bizlere yakışır mı? Rabbimiz, zalimlere karşı direnmemizi, mazlumlara kol kanat germemizi buyururken, bizlerin sessiz kalması asla kabul edilemez. Ümmet, Doğu Türkistan’da yaşanan bu zulme karşı yekvücut olmalı, zalimlere karşı güçlü bir ses yükseltmelidir. Bu ses, Allah’ın adaletini hatırlatmalı, zulmün karanlığını Allah’ın nuruyla yok etmeye çalışmalıdır.
Ey Müslümanlar! Unutmayalım ki bir yerde zulüm varsa, o zulüm hepimizi kuşatır. Bugün Doğu Türkistan’daki kardeşlerimize yapılanlar, yarın başka bir coğrafyada bizlere de yapılabilir. Bu yüzden sessiz kalmak, sadece zalimlerin ekmeğine yağ sürmekten başka bir şey değildir. Uygur Müslümanlarının çektiği acılar, ümmetin yüreğinde bir ateş gibi yanmalı, bu ateş zalimlere karşı bir direnişe dönüşmelidir. Müminler olarak bir an önce harekete geçmeli, dualarımızla, eylemlerimizle, sözlerimizle bu zulme dur demeliyiz.
Allah’ın izniyle, zalimlerin tahtları yıkılacak, mazlumların duası kabul olacak ve İslam’ın nuru her karanlığı yok edecektir. Bizler de bu mücadelede maddi manevi yerimizi almalı, hiç değilse dualarımızla zulme karşı susan dilsiz şeytanlardan olmaktan Allah’a sığınmalıyız.
Vesselam.
